Kontynuacja przeglądu przez Pitch Avatar zespół, który pomoże ocenić poziom adopcji narzędzi opartych na sztucznej inteligencji w niedalekiej przyszłości.
Note: W tym tekście termin „sztuczna inteligencja” jest używany w najszerszym znaczeniu. Odnosi się do rozwiązań inżynieryjnych i programowych dla zadań typowo kojarzonych z ludzką inteligencją. Innymi słowy, są to programy i roboty zaprojektowane do pracy fizycznej i intelektualnej, która do niedawna mogła być wykonywana tylko przez ludzi. Patrząc w przyszłość, mówimy o rozwiązywaniu problemów, które przekraczają możliwości ludzkiej inteligencji.
Programowanie
Nowoczesne rozwiązania AI potrafią już rozumieć i analizować kod, sugerować ulepszenia strukturalne oraz obsługiwać testowanie, debugowanie i weryfikację. Co najważniejsze, sztuczna inteligencja jest teraz w stanie syntetyzować i generować kod. Chociaż AI wciąż jest daleka od dorównania umiejętnościom i doświadczeniu programistów-ludzi, radzi sobie z prostymi i rutynowymi zadaniami całkiem skutecznie. Ponadto programiści AI szybko się rozwijają, ponieważ ten obszar jest kluczowym priorytetem w rozwoju AI.
Łatwo przewidzieć, że w niedalekiej przyszłości większość oprogramowania będzie tworzona przez AI. W tym momencie specjaliści od programowania będą się koncentrować przede wszystkim na formułowaniu i udoskonalaniu zadań dla AI – i oczywiście na kreatywności. Ta zmiana prawdopodobnie będzie odzwierciedleniem tego, co wydarzyło się w sztukach wizualnych wraz z pojawieniem się fotografii: artyści zaczęli koncentrować się na eksplorowaniu i realizacji kreatywnych pomysłów, często z pomocą nowych narzędzi technicznych.
Przykłady istniejących rozwiązań: Test sigma, FavTutor, Kodeks OpenAI, Pracownia
Rozszerzona rzeczywistość
Rozwój i adopcja technologii wirtualnej i rozszerzonej rzeczywistości postępują równolegle z postępem sztucznej inteligencji. AI przyczynia się do tego, tworząc bardziej realistyczne, złożone i szczegółowe środowiska. Zarządza cyfrowymi postaciami, czyniąc ich zachowanie i mowę bardziej naturalnymi, a także przetwarza ludzkie gesty i słowa, tłumacząc je na rzeczywistość wirtualną. AI projektuje również wysoce skomplikowane obiekty i ich szczegóły.
Dzięki AI oczekuje się, że rozszerzona rzeczywistość stanie się tak wszechobecna i transformacyjna jak internet w przewidywalnej przyszłości. Miliardy ludzi będą jej używać do pracy, rozrywki, edukacji, interakcji społecznych i kreatywności.
Przykłady istniejących rozwiązań: adobe aero, Google ARCore, Apple ARKit, Silnik Vuforia, Studio Spark AR, Hololink, Wikitude Rozszerzona Rzeczywistość SDK i oczywiście, Pitch Avatar.
Eksploracja kosmosu
Najbardziej futurystyczną dziedzinę zostawiliśmy na koniec – eksplorację kosmosu – jako swego rodzaju epilog.
Jednym z głównych celów twórców sztucznej inteligencji i robotyki jest umożliwienie ludzkości działania w środowiskach niebezpiecznych lub całkowicie niezamieszkanych dla ludzi. Z tej perspektywy eksploracja kosmosu jest jedną z najbardziej obiecujących dziedzin wdrażania robotów i sprzętu napędzanych sztuczną inteligencją. W rzeczywistości bezzałogowa eksploracja kosmosu i obiektów pozaziemskich stała się już podstawową strategią ludzkości.
Ludzie jeszcze nie podróżowali poza Księżyc, ale bezzałogowe systemy z powodzeniem eksplorują planety, księżyce, asteroidy, komety i głęboką przestrzeń kosmiczną od dziesięcioleci. Na przykład Mars był badany przez lądowniki i łaziki od lat, mimo że żaden człowiek nigdy tam nie postawił stopy. Jeszcze większym osiągnięciem było dotarcie do granic Układu Słonecznego za pomocą statków kosmicznych „Pioneer” i „Voyager”.
Wykorzystanie robotów i systemów bezzałogowych w kosmosie jest korzystne pod względem bezpieczeństwa człowieka. Systemy te mogą podejmować misje w miejscach, do których trudno – lub wręcz niemożliwie – dotrzeć ludziom, a także zadania przekraczające długość ludzkiego życia.
Jednak obecne roboty kosmiczne, czy to automatyczne stacje, czy łaziki, mają znaczące ograniczenia – mówiąc wprost, są zbyt „głupie”. Nie potrafią analizować sytuacji, dostosowywać strategii na podstawie nowych danych, a nawet samodzielnie się konserwować i naprawiać. Często skutkuje to utratą sprzętu z powodu drobnych awarii.
Wraz z rozwojem AI to się zmieni. Zobaczymy więcej robotów kosmicznych napędzanych przez AI, zdolnych do adaptacyjnego i autonomicznego działania. Mogą to być złożone zautomatyzowane „osiedla” i statki kosmiczne wyposażone w zestaw robotów do różnych funkcji, w tym konserwacji i napraw. Takie systemy mogłyby prowadzić działalność gospodarczą i naukową w kosmosie bez konieczności angażowania ludzkich załóg. Mogłyby budować i konserwować satelity, obsługiwać elektrownie kosmiczne, wydobywać zasoby w kosmosie, terraformować planety pod kolonizację i oczywiście eksplorować wszechświat.
Czy to oznacza, że ludzie przestaną podróżować w kosmos? Oczywiście, że nie. Ale sztuczna inteligencja zarządzająca systemami robotycznymi „oczyści drogę”, czyniąc podróże kosmiczne bezpieczniejszymi i bardziej wydajnymi dla nas.
Podsumowując, sztuczna inteligencja to po prostu kolejna technologia wymyślona przez ludzi. Bez względu na to, jak bardzo stanie się wpływowa lub jak wielu dziedzin życia dotknie, nie jest bardziej przerażająca niż koło, maszyna parowa czy internet. Naszym zadaniem jest odłożyć na bok emocje i, wykorzystując naszą naturalną inteligencję, rozpoznać możliwości, jakie oferuje AI, i nauczyć się wykorzystywać ją tak skutecznie, jak to możliwe.
Wszystkim życzę powodzenia i sukcesów!
